-
1 pokora
сущ.• покорность• скромность• смирение• униженность* * *pokor|a♀ смирение ň, кротость, покорность;uderzyć w \pokoraę смириться
+ potulność, uległość* * *жсмире́ние n, кро́тость, поко́рностьuderzyć w pokorę — смири́ться
Syn:potulność, uległość
См. также в других словарях:
uderzyć w pokorę — {{/stl 13}}{{stl 7}} spokornieć, stać się bardzo pokornym, uległym; okazać pokorę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uderzył w pokorę i zaczął przepraszać ojca. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uderzyć — 1. Coś uderzyło komuś do głowy «ktoś stał się zarozumiały, zbyt pewny siebie i okazuje innym swoją wyższość»: Uwielbiam słuchać zwierzeń gwiazdorów show biznesu. Najczęściej sława uderza im do głowy. Cosm 4/1999. 2. Coś uderza (kogoś) czymś «coś… … Słownik frazeologiczny
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
uderzać — 1. Coś uderzyło komuś do głowy «ktoś stał się zarozumiały, zbyt pewny siebie i okazuje innym swoją wyższość»: Uwielbiam słuchać zwierzeń gwiazdorów show biznesu. Najczęściej sława uderza im do głowy. Cosm 4/1999. 2. Coś uderza (kogoś) czymś «coś… … Słownik frazeologiczny
pokora — W pokorze ducha «z wielką pokorą, bardzo potulnie, ulegle» Uderzyć w pokorę zob. uderzyć 8 … Słownik frazeologiczny
pokora — ż IV, CMs. pokoraorze, blm «stan psychiczny polegający na odczuwaniu własnej małości, niższości; uniżona postawa wobec kogoś, czegoś; brak buntu wobec przeciwności; potulność, uległość, uniżoność» Uczyć się (lub kogoś) pokory. Pochylić głowę na… … Słownik języka polskiego